We zitten op het vliegveld van Ho chi Min City en beseffen dat dit onze laatste dag is in Vietnam. Onze reis is nu echt bijna afgelopen, helaas. We vliegen over Bangkok naar Londen. Daar komen we in de vroege ochtend aan en hebben daar een aansluitende vlucht naar Schiphol. Op Schiphol wacht een heus ontvangst commitee ons op. Maartens ouders, zijn zus Marianne, Stephan en nichtje Maud. Josephien Tros, 'n vriendin van Judith,heeft een prachtig spandoek voor ons gemaakt. Tanja, 'n vriendin van Maarten,is ook van de partij, zij heeft in ons huis gewoond toen we weg waren. Maartens moeder hangt een groot hart om onze nekken 'voor het verloofde stel! 'Het is een warm welkom en we zijn blij iedereen weer te zien.
Met zijn allen drinken we een kopjekoffie en thee. Maud laat zich vertroetelen door haar nieuwe oom en tante. Een klein uurtje later gaat iederweer zijns weegs. Tanjaneemt ons mee in de auto naar Amersfoort.

Het is heerlijk thuiskomen. Wat hebben we toch een fijn huis, zo licht en veel ruimte! In de keuken treffen we een ' welkom thuis' etenspakket aan. Dat heeft Tanja voor ons klaargezet, de schat! Oude kaas met volkoren brood, boeren yoghurt, beschuitjes en dropjes en nog veel meer. Moe van de lange reis springen we onder de douche en beginnen rustig met onze tassen uit te pakken. Last van een jet lag hebben we bijna niet.

In de twee weken dat we thuis bezoeken we vrienden en familie. Al dan niet op kraambezoek, want er is een heuse babyboom om ons heen. En 'last but not least': afgelopen donderdag zijn we in ondertrouw gegaan! Het is goed weer thuis te zijn.

(zie ook het 'nieuwe fotoalbum')