Vientiane is een stad die je terugbrengt in de tijd. De hoofdstad van Laos, een oude Franse kolonie, die ligt aan de Mekong, heeft nog een authentiek gevoel. Koloniale huizen, een plein met een fontein met restaurants eromheen. Bakkerijen waar je iedere dag verse baguettes kan eten belegt met 'La vach qui rit kaas', en een goed kopje koffie. Een Arc de Triomph ontbreekt zelfs niet in deze hoofdstad. Alleen lopen over deze ' Champs Elyssee' vele in oranje geklede monniken. Het is de meest relaxte hoofdstad die ik ken. We huren een fiets en verkennen de stad op ons gemak.

Armoede en four wheel drives

Laos is één van de armste landen in Zuid Oost Azië. Als je het straatbeeld van Vientiane bekijkt, kan je hier bijna geen voorstelling van maken. Luxe four wheel drives (Landcruisers, Lexus, BMW, Mercedes) domineren het straatbeeld en het prijsniveau van voedingswaren is bijna op een Europees niveau. Het is een interessant gegeven dat de armste landen op aarde de duurste landen zijn om te leven, omdat ze afhankelijk zijn van de import. Het is een land waar ontzettend veel ontwikkelingsgeld wordt besteed, alleen vraag je je soms wel af of het geld ook buiten Vientiane wordt uitgegeven.

Op bezoek

De ouders van Judith komen ons hier opzoeken. Ze hebben eerst 2 weken zelf met een backpack rondgereisd in Maleisië en vliegen daarna naar Vientiane. Ze reizen een week met ons mee. We hebben zelf al een paar dagen de stad verkend en een mooi guesthouse gezocht. We gaan ze in stijl ophalen met een tuk tuk. Het vliegveld zit op 4 km afstand van het centrum. Tuk tuk's mogen eigenlijk niet komen op het vliegveld, dus we spreken af dat onze tuk tuk ergens aan de rand van de parkeerplaats blijft wachten. De ouders van Judith vinden het een geweldig welkom. Ik krijg een flashback dat mijn ouders 10 jaar geleden dit ook zo geweldig vonden, toen ze mij kwamen opzoeken op mijn eerdere reis.

Met 30 km per uur scheuren we door de straten van Vientiane. Met deze snelheid hoef je niet te remmen, wat fijn is want de remmen blijken het niet te doen. Als we bij een stoplicht aankomen wordt 50 meter voor het stoplicht het gas ingehouden. Het guesthouse wat we hebben geregeld valt ook helemaal in de smaak. De volgende dag gaan we, nu met z'n vieren, op de fiets de stad verkennen. Buiten het centrum zie je veel grote villa's staan en een paar kilometer daarbuiten staan de houten huizen met golfplaat daken in de bosjes. In één dag hebben we de hele stad gezien.

Luang Prabang

Een dag later gaan we met de bus naar Luang Prabang. Een busrit die door de bergen gaat en ongeveer 11 uur zal duren. Ik bied m'n schoonmoeder een pilletje aan tegen de wagenziekte. Het zijn heftige pilletjes die we in Thailand hebben gekocht. De uitwerking van het pilletje is als volgt: een opgezette keel, een dikke tong, je evenwichtsorgaan functioneert niet meer goed en hierna val je in een diepe slaap. M'n schoonmoeder kon zelfs niet meer praten. Ze verontschuldigd zich dat ze niks kan zeggen, daar zitten we dan naast elkaar te slapen. Uitgerust komen we rond 19 uur aan in Luang Prabang. We gaan eerst wat eten en zoeken hierna een guesthouse. De ouders van Judith blijven bij de tassen en wij gaan lopen een rondje langs verschillende guesthouses. Deze manier doen we meestal, maar dan gaat er één van ons zoeken. We hebben bijna nooit wat besproken. Na een uur hebben we een prettig guesthouse gevonden.

Ochtend ritueel

Luang Prabang (LP) is nog meer 'mellow' dan Vientiane. Als we 's morgens ontbijten aan de Mekong ontwaakt de schoonheid van deze stad. Er is hier bijna geen verkeer, omdat dit stuk van LP op een schiereiland zit. Dit schiereiland zit zo'n 10 a 15 meter boven de geelbruine rivier. In dit gedeelte van Laos gaat er veel vervoer over de rivier. Langzame boten, speedboten (aangedreven met oude vrachtwagen motoren), ferries die mensen overzetten naar de andere kant van de rivier. In de stad zijn vele Wats (boeddhistische tempels). Als we 's morgens door de straten van LP lopen zien we allemaal mensen op straat knielen met eten voor zich. De monniken maken elke ochtend (tussen 5 en 6 uur) een ronde door de stad om aalmoezen op te halen. Dit ritueel vindt elke dag plaats.

Als we rond 6 uur op de markt aankomen, is het al zeer levendig daar. We sprokkelen hier ons ontbijt bij elkaar, twee baguettes belegd met la vache qui rit-kaas, papaya salade met sticky rice, baguette met ei, die we hierna opeten in ons guesthouse. De moeder van Judith was een beetje bezorgd dat we niet genoeg fruit eten. In Laos heb je de lekkerste en grootste ananassen van Azië en overal vind je rijpe mango's. De ananassen worden met bergen te gelijk aangeboden op de markt. We kopen bijna elke dag een ananas of mango's. In ons guesthouse ligt na twee dagen een grote schaal en een hakmes voor ons klaar om een ananas 'te slachten'.

Waterval en de Mekong Song

Als je in LP loopt vraagt iedereen die een vervoermiddel heeft of je naar de watervallen wil gaan. Na een boottocht over de Mekong en een bezoek aan een grot met Boeddhabeelden, bezoeken we de Kuang Si waterval. Meteen na de ticketoffice staat het opvangcentrum en speeltuin voor Aziatische Zwarte beren en hierna komen we het eerste gedeelte van de waterval tegen. De fototoestellen worden uit de tas gehaald. Als de eerste foto' s zijn gemaakt en we allemaal stil zijn van de schoonheid van deze natuur nemen we een duik in het water. Judith staat als eerste in bikini klaar, ze kan niet wachten. Het blauwe mintgroene water komt hier over verschillendeplateaus naar beneden. Het is een heerlijke verkoeling met deze tropische temperaturen.

De avond voor Judith's ouders vertrekken eten we Indiaas. Op een bankje aan het water drinken we met znn allen een klein flesje rijstwijn, die we even eerder op een nachtmarkt hebben gekocht. Terug in het guesthouse zingt Jan (de vader van Judith) een lied voor ons:

Mekong song
1. Een poos geleden gingen ze weg
de achterblijvers hadden pech
We moesten ze wel laten gaan
want wij zaten vast aan onze baan
Het werd een echte Tour d' amour
van Amritsar tot Kuala Lumpur
In Nepal ging het iets te rap
de hoogteziekte bleek geen grap

Refrein:
Kijk es wat ze aan elkaar beleven - leven
't Gaat al goed een heel half jaar
Samen kun je alles overleven - leven
Jullie zijn een prachtig paar

2. Op Bali was er minder gesjouw
en Maarten sprak: ik wil met jou
voor eens en voor altijd als mijn vrouw
en ja daar komt ook het woordje 'trouw'
Men kent elkaar nu door en door
en zitten helemaal op hetzelfde spoor
Het thuisfront reageerde verblijd
en heeft voor het echie nog alle tijd

3. Ze kregen op reis ook nog bezoek
van Heit en Mem in korte broek
Van het vliegveld ging het per tuk tuk
Toen kon 't voor ons al niet meer stuk
En Laos blijkt een mooi groen land
gemoedelijk met een losse hand
Als rode draad de gele Mekong
en Jan die af en toe ook zong:

Refrein: Kijk es wat ze aan elkaar beleven ....

Verder met z'n tweeën

We reizen nu weer met z'n tweeën langs de Mekong naar het zuiden van Laos.
Qua reizen zitten we nu allebei in een zeer relaxte modus. We moeten beide niet zoveel meer zien of beleven. Het is anders dan lui zijn. We kunnen genieten van alles wat er om ons heen gebeurd. Een stromende rivier, een palmblad, een heerlijke maaltijd, het tikken van de regen tegen het dak en natuurlijk van elkaar. Heel rustgevend is het ook dat we beiden een zelfde tempo hebben. We hoeven niks aan elkaar uit te leggen.

Ook komen de eerste gedachtes weer terug van dat het straks voorbij is. We zijn beiden zeer dankbaar dat we dit met elkaar mogen meemaken en vooral dat we dit met elkaar kunnen delen.

Oom Maarten en Tante Judith

Tot slot willen we met jullie delen dat wij oom en tante zijn geworden. Marianne, de zus van Maarten, is bevallen van een dochter. Ze heet Maud. Trots en dankbaar zijn we met de geboorte van ons nichtje. Helaas moeten we nog even wachten voordat we kunnen 'baby knuffelen'.