Dit verhaal gaat over een olifant, een krokodil en Kareltje.

We nemen afscheid van de kuststeden en trekken de binnenlanden in. Van Cochin willen we naar het Wayanand natuurreservaat gaan. In de Lonely Planet staat dat er weinig (blanke) toeristen naartoe gaan, terwijl er hier een zeer grote kans is dat je hier wilde olifanten kunt spotten. Vermijdt wel de weekenden, want dan stikt het er van de Indiërs Het is net of we naar de Ardennen gaan. Van het vlakke land gaan we de heuvels van de provincie Kerala in. De bus in het zuiden van India blijft een belevenis. Het verkeer trekt toeterend over de weg met name bij inhaalmanoeuvres Achterop iedere auto staat “sound horn”. Af en toe bij een gevaarlijke bocht, tref je zelfs verkeersborden aan waar in een rode gerande driehoek een trompetje staat met `Sound horn` erbij geschreven. Ik houd mijn hart vast als op een drukke tweebaansweg de bus een vrachtwagen al toeterend inhaalt in een bocht op een heuvel en je achter de bocht een andere vrachtwagen in volle vaart je tegemoet komt. Iedereen inclusief de buschauffeurs lijkt te rijden als een kamikaze piloot. We zitten achterin de bus, omdat daar niemand wil zitten in deze met bladveren gedempte bus, omdat wanneer de bus over een snelheidsdrempel rijdt, je gelanceerd wordt tot op het plafond. Plotseling stopt een riksja voor ons op de weg. Van de andere kant komt een vrachtwagen aangereden op deze tweebaansweg. De bus maakt een noodstop. Onze tassen zijn naar halverwege de bus gegleden. Onze knieën worden zwaar gekneld, maar gelukkig komt iedereen er goed vanaf. Iedereen vervolgt waar die mee bezig was.

Welcome to my crip
Kalpetta is de stad waar we een overnachtingsplek gaan zoeken. In de Lonely Planet staan altijd handige kaarten van steden, zodat je weet waar je wat waar kan vinden. Van deze stad is dat niet aanwezig. We vinden dit wel spannend. We komen aan op een busstation en voor de eerste keer worden we niet aangesproken door mensen, die wat aan ons willen verdienen. In een zijstraat van een drukke doorgaande weg vinden we de Homestay; Summervilla, die omringt wordt door een prachtige tuin met bloemen. De prijs die ze vragen (1500 rupees) is ver boven ons budget, toch nemen we een kijkje en het blijkt een volledig 3 kamer appartement met 3 veranda`s te zijn. Het is maandagmiddag en de vrouw des huizes vraagt; “What`s your budget?”, we lachen en zeggen; “500 rupees max.” Ze kijkt bedenkelijk; ”Wait I`ll call my husband.”. Na een minuut komt ze terug en zegt ze voor 600 rupees mag je erin zitten. We kijken elkaar aan en geven een knipoog. De video op deze site zegt voor de rest voldoende: “Welcome to my crip!

Olifanten
Onze homestay bevindt zich in een wildreservaat waar jachtluipaarden, olifanten, tijgers, bizons, zwijntjes en herten voorkomen. `s-Morgens vroeg kan je in een jeep het wild gaan bekijken. We moeten er om 7 uur `s-morgens zijn en dat betekent dus vroeg opstaan. Om 5:30 staan we op het busstation waar we een dag eerder zijn aangekomen en nadat er na een half uur nog geen enkele bus is aangekomen, vragen we toch maar aan iemand die daar rondloopt of er nog een bus komt. Al met al om 7:45 uur komen we aan op het punt waar we een safari kunnen maken. Na 5 minuten roept de gids al dat we te laat zijn en dat we geen enkele olifant zullen zien. Dit wordt tijdens de uur durende rit nog wel 5 keer herhaald. We maken daarom maar foto`s van beesten die zich wel laten zien. Deze kan je trouwens ook op de Hoge Veluwe zien. Na onze safari nemen we de bus terug. Opeens trapt de buschauffeur weer op de rem. We zitten helemaal voorin de bus. Het is een raadsel waarvoor de bus stopt. Achterin wordt er wat geroepen. Opeens loopt iedereen naar 1 kant van het raam. “Elephant, Elephant!” Het zal toch niet waar zijn. Een safari van 700 rupees betalen en dan in een busrit van 5 rupees een olifant tegen komen. En ja, door de bossen loopt een olifant op zo`n 20 meter afstand van ons vandaan. Het eerste wat ik denk, je zal er toch maar wonen en opeens zo`n grijze vriend tegenkomen wanneer je je gordijntjes open maakt.

Karel
De volgende bestemming is Mysore. Een stad waar ik goede herinneringen aan heb. Ik wist er nog 3 dingen van, het paleis met iets van 30.000 gloeilampjes wat in het weekend wordt verlicht, het vogeltjes park en het restaurant parklane hotel. Als we aankomen op het busstation staan de riksja chauffeurs ons al op te wachten. “Where you want to go mister?” “I`d like to go to parklane hotel.” “Mister that`s to expensive, let`s go to my friends place.” “No I`m hungry and I`d like to go there.” Uiteindelijk komen we aan bij parklane. Wat ooit een restaurant was met 3 kamers erbij was nu na 10 jaar meer hotel als restaurant, maar de sfeer was gelijk gebleven, alleen waren de kamerprijzen ver boven ons budget. Dan maar op zoek naar wat anders. Het is 13 uur, het is zo`n 30 graden en we zijn beide moe en lopen met onze rugtas door de straten van Mysore. Het is moeilijk om wat te vinden. Ieder hotel zegt dat ze fixed prices hebben. Uiteindelijk hebben we een Indiase hotelkamer gevonden in een vrij dodgy hotel. We willen graag een douche nemen en Judith schrikt zich wezenloos. “Ahhhh wat is dat?”, zegt ze tegen me met schrik in haar ogen. Dat zwarte insect is een kakkerlak (van 10 cm) die houdt van warme vochtige ruimtes. Ze heeft nog nooit zoiets gezien. We noemen de kakkerlak Karel. Elke keer als we de badkamerdeur open maken kijken we of Karel er is. Gelukkig keert Karel elke keer als we hem gezien hebben weer naar zijn holletje in een hoekje van de badkamer.

Bollywood
Voor Judith wordt India soms te veel. Het is nog niet zo, dat ze met oordopjes gaat lopen door de straten om het oorverdovende getoeter tegen te gaan, maar het wordt haar soms wel even te veel al die impulsen. Bollywood is de tegenhanger van Hollywood. Dit is ook 1 van de grootste exportproducten van India. In India is iedereen gek van de film. De filmsterren kom je op alle reclames en billboards tegen. Om 16:30 uur gaan we naar de film ` Bodyguard` met frisdrank en popcorn in de aanslag. De eerste hap popcorn smaakt normaal zout, maar hierna wordt het scherp. Natuurlijk, zoals alles in het zuiden is dit Masala popcorn. Judith zei laatst: “Alles is hier Masala zelfs de kleur van mijn poep.” Het is een film die net een week oud is en in het Hindi wordt gesproken zonder ondertiteling. Het is een immens grote zaal waar zeker 2.000 man in kunnen. De stoelen zijn nog redelijk goed. Het zijn gelukkig geen houten stoelen. De meeste Indiërs kijken ons met verbazing aan. Zoals alles in India is de decibelgrens hier ook zeer hoog. Buiten de bios kan je letterlijk verstaan waar de film over gaat, en kan je de bas horen trillen. Nadat de film is begonnen doet Judith oordopjes in. Als Indiërs een bekende acteur zien, dan gaan ze fluiten op 2 vingers. Er wordt ook uit luid gefloten als de vrouwelijke hoofdrolspeelster in beeld verschijnt met een lange jurk aan en 1 blote schouder....sexy sexy :). Als hun held verschijnt, dan is het een oorverdovend lawaai in de bios. Na verloop van tijd zie ik dat Judith een zonnebril op heeft. Na afloop vertelt ze me dat het allemaal te veel kleuren waren en dat het pijn aan haar ogen deed. Er wordt veel mimiek gebruikt, tegen slapstick achtige aan, waardoor wij kunnen meelachen met de grapjes en de 3 uur vol kunnen houden. Wat een land is dit toch.

Vogeltjespark
Het vogeltjespark van Mysore zit net 15 km ten noorden van de stad. We gaan hier met de stadsbus naartoe. We geven aan waar we naartoe willen en de chauffeur en de controleur knikken. Op een gegeven moment stopt de bus op een splitsing en zeggen ze dat we eruit moeten. We stappen eruit en treffen een vrouw die ook die kant op moet en geeft aan dat ze wel zal zeggen welke volgende bus we moeten nemen. Zij betaalt zelfs voor ons buskaartje. Zo komen we na een korte busreis en een wandeling van 2 km langs rijstvelden en suikerrietplantages aan bij het reservaat. Het park ligt in een waterrijk gebied, met eilandjes waar vele soorten vogels verblijven zoals ooievaars, lepelaars en pelikanen. Met een roeiboot wordt je er doorheen gevaren. We delen de boot met 2 Indiërs. Als we bij een eilandje komen zegt de roeier “Crocodile!”. We zien inderdaad een krokodil van 2 meter liggen. De roeier vindt dat het beest een beetje te stil ligt, dus gaat hij het beest nat maken met een roeispaan. Het beest komt in beweging. Even later komen we weer een krokodil tegen. Je moet je voorstellen dat het broedtijd is en de krokodillen nogal waakzaam zijn. Een van de Indiërs in de boot denkt nou wat die roeier kan, kan ik ook en gaat de krokodil die op 1,5 meter afstand van ons ligt even natspetteren met zijn handen. Ik schrik me rot (en de roeier ook). Die jongen is echt van het padje af. De krokodil komt in beweging en doet zijn bek open. De roeier schreeuwt meteen dat hij ermee moet kappen. De rest hebben we opgenomen.

7 reacties, waarvan 6 nieuw