De eerste belevenissen van Maarten en Judith in India. Na 24 uur reizen met het OV naar de bestemming.

Maarten schrijft:

We komen om 13 uur (lokale tijd) aan op het vliegveld Trivandrium. Met de lonely planet (LP) op schoot hebben we in het vliegtuig de strategie bedacht hoe we naar onze bestemming Varkala willen gaan. Het is een piepklein vliegveld, waar alleen lokale vluchten op binnenkomen. Buiten staan een hoop mensen te wachten. De taxi- en rikshawchauffeurs schreeuwen voor clandisie. De aankomst- en vertrekhal zijn verboden gebied voor mensen zonder geldig ticket en dat geeft een zeer rustig gevoel. Nadat onze tas is aangekomen kunnen we alles gaan ompakken. Fleece trui en schoenen opbergen, de sandalen aantrekken en Judith trekt een shirt aan met lange mouwen.

We hebben getwijfeld hoe we nu naar Varkala zullen gaan. Maarten is al sinds maandag koortserig en na ongeveer 24 uur reizen en bijna geen slaap, zijn we een prachtige prooi voor de zogenaamde hasselers. Mensen die 1 ding voor ogen hebben en dat zijn $ tekens. Toch besluiten we om met het openbaar vervoer naar Varkala te gaan. Eerst toch even vragen wat een taxi kost, en dan weet je weer waar je het voor doet.

In India vind je zelden bushaltes, zie je een verzameling mensen langs de weg en de kans is groot dat er een bus(je) kan stoppen. Maar probeer maar eens een bushalte te vinden met allemaal schreeuwende mensen om je heen, die je vertellen dat er geen bus komt en je een taxi aanbieden. Na vijf minuten lopen hebben we de taxichauffeurs van ons afgeschut en gaan de rikshawchauffeurs verder. Een rikshaw is een tweetak driewieler waar een chauffeur voorinzit en waar met moeite 3 mensen op de achterbank kunnen zitten. Deze chauffeurs blijven achter je aan rijden. Ik weet nog dat ik dit voor de eerste keer meemaakte en er helemaal chagarijnig van werd. Tien jaar verder kan ik het als een spel zien waar iedereen veel plezier aan kan beleven. Een van de rikshaw drivers blijft ons maar achtervolgen en geeft ons steeds meer redenen waarom we in zijn rikshaw moeten stappen. We vragen aan de rikshaw chauffeur waar kunnen we de bus nemen? 'Bus comes only at 6 am mister!',zegt de rikshaw driver, nogmaals vraagt Maarten, 'Where can I take the bus to the east side busstation?'. Hij voelt dat het een verloren spel is en zegt: 'At the junction you can take the bus'. Zijn ogen zijn veranderd en we voelen dat hij de waarheid spreekt. We schudden elkaar de hand en we gaan blij uit elkaar.

Uiteindelijk hebben we de plek gevonden, waar meerdere mensen staan te wachten. Daar sta je dan met 2 grote rugzakken met de zweetdruppels op je gezicht. Als Maarten het busje in stapt komt hij klem te zitten met zijn tas en het plafond. Het busje heeft ongeveer de afmeting van een Mercedes Vito, in India passen er zeker 20 passagiers in. We kunnen de tassen wegmoffelen onder de stoelen. Judith krijgt een stoel naast een vrouw aangeboden. Ik ga met mijn rug tegen de berijdersstoel aan zitten. Judith raakte aan de praat met een Indiase man genaamd Simon, die naast haar zit. Tijdens het gesprek verteld ze dat ze naar het East Busstation wil. Hij geeft aan dat dit busje daar niet stopt, maar bied aan ons naar het East busstation te brengen. Het busje stopt op een plek midden op straat waar iedereen uitstapt en Simon houdt meteen een rikshaw voor ons drieen aan. Ik hang er een beetje buiten, Judith in het midden en Simon hangt er ook buiten. Aangekomen op het busstation wil Simon absoluut voor de rit betalen.Vervolgens regelt hij ook dat we in de juiste bus stappen. Hij vertelt de buschauffeur en de man die voor ons zit, dat we naar Varkala moeten en dat we ergens bij een kruising eruit gezet moeten worden in een dorp met een onuitsprekelijke naam. Gelukkig hebben we een plaatsje achterin de bus waar we onze tassen op een plak kunnen plaatsen dat ze niet zo in de weg zitten. De bus is het type zonder ramen maar wel met houten luxaflexes die als bescherming voor de zon kunnen dienen. We rijden met de bus door kleine dorpjes en stadjes heen, wat een overdaad aan kleuren en dingen om te zien. We voelen niks meer van de vermoeidheid en krijgen tijdens deze rit extra kracht, alsof we nieuwe energiebronnen hebben aangeboord!

Bij de desbetreffende kruising worden we eruit gezet en het is nog 14 km naar Varkala. Dit is te ver om te lopen met een rugzak van 15 kg bij 30 graden. Er komt meteen een jongen op ons af. ' Where do you want to go? Varkala beach? oh, no bus, go by rikshaw.' Dit soort mensen zijn niet te vertrouwen. Ze willen eerst een super hoog bedrag hebben, maar dat weten we af te dingen tot 100 Rupees (1000 rupees = 16 euro). Als we in de rikshaw zitten vraagt de jongen: 'Do you already have room in Varkala? There`s no room left, but I have a friend with a nice hostel.' Judith zit er meteen lekker in en haalt haar theatersport ervaringen op. Meepraten en duidelijk zijn. 'No we`re only going to visit the temple so you can drop us off at the temple junction. We`re NOT sleeping there, but travel on.' De toute (die naast de rikshawdriver zit en een tussenpersoon is voor bepaalde hotels) probeert het opnieuw met: ' how many days you stay in Varkala?' Judith maakt met haar handen een nul teken, en zegt 'zero, we come for the temple.' De rikshawdriver en de toute schrikken zich rot. Dit antwoord was wel heel duidelijk (1-0) :).Rikshaw driver 'So you only want to visit the temple?'. Kortdaad zegt Judith 'Yes!' Geen vragen volgen, en worden we netjes op de Temple Junction afgezet.

Vanaf dit punt zijn we naar een Guesthouse gelopen waar helaas geen plek was. Wel was er een prachtige tuin met veel schaduw. Judith blijft op de veranda van het Guesthouse met de tassen en ik ga op zoek naar een ander hostel. Wat is het toch fijn om met z`n tweeen reizen! Na ongeveer 3 kwartier hebben we een prachtige kamer gevonden in een rustig hostel, op 5 minuten van het strand, met een eigen toilet en warme douche. Na een overheerlijke douche zitten we om 16:30 uur aan het diner en om 19:00 uur liggen we voor pampus. De volgende ochtend worden we om negen uur wakker van de vogelgeluiden.

13 reacties, waarvan 13 nieuw

Rianne - 113 dagen 15 uur geleden

gelukkig dat Maarten weer beter is! India doet jullie nu al goed dus =)