Bijna is het zover, samen met mijn vriendin Judith gaan we op reis en laten we alles achter in Nederland. We gaan met een rugzak voor 8 maanden naar Azië. Heel vreemd om zo mijn laatste dag op kantoor te zitten en mijn werk over te dragen aan mijn collega’s. De laatste weken kon ik dat vrij moeilijk los laten. Je wilt toch alles in een goede staat opleveren. Dan zie je pas hoe je bent geïdentificeerd met je werk. Nu op 24-12-2010 heb ik mijn laatste werkdag en heb ik 2 Gb aan outlook bestanden veilig gesteld op de AFAS server. Dan kan ik op 1 september weer de gegevens op mijn laptop zetten.

Sinds afgelopen woensdag kon ik me eindelijk focussen op de reis. Wat houd je dan zoal bezig nog 12 dagen te gaan voordat we naar India vliegen? Je gaat heel erg praktisch nadenken wat heb ik nu echt nodig voor 8 maanden reizen. Zal ik nu wel of niet een E-reader kopen. Als je daar in gaat verdiepen, 1 boek is ongeveer 1 MB, batterijduur van 7.000 bladzijden, dan begint mijn digitale hart toch wel een sprongetje te maken. Alleen jammer dat de uitgeverswereld nog niet hun verdienmodel erop hebben afgestemd. De prijs van E-book is bijna even duur als een papieren boek.

Toen ik 10 jaar geleden vertrok was internet nog niet wijd verspreid. Ik weet nog goed dat ik een maand voor vertrek tegen me ouders zei, als ik straks de komende 18 maanden weg ben, bel ik niet elke week met jullie. Mijn vader heeft toen een spoedcursus internet van me gekregen en sindsdien hebben we internetcontact met elkaar. Overal in de wereld waren er internetcafés. Zelfs op 5.000 meter hoogte in Tibet. Voor de muziek nam ik een minidisc speler mee. Dit was lekker compact en ik kon lekker veel muziek meenemen (zo’n 100 uur aan muziek). MP3 kon ik er niet op afspelen. Foto’s nam ik met een rolletje en iedere keer stuurde ik weer een pakket foto’s naar huis. Op de achterkant van de foto zette ik erop wie of wat het was. Ik heb in totaal 5 boeken gelezen in 18 maanden. De Lonelyplanet (LP) was al zwaar genoeg. Om dan nog een Harrie Potter bij me te dragen, dat vond ik toen iets te veel. Ik schreef wel relatief veel.

Geen enkele Gigabyte (Gb) heb ik toen meegenomen.Tien jaar later is de digitalisering in de reiswereld ook aanwezig. De vorige keer dat ik ging, zat ik alleen te denken hoeveel KG kan ik nu maximaal meenemen. Nu denk ik meer, heb ik genoeg Gb bij me. Wat neem ik dan zoal mee:
-Mini laptop 16 Gb solid state
-250 Gb flash geheugen te grote van een visacard (soort USB stick) (met dank aan mijn collega’s)
-Ipod 160 Gb met 2 weken nonstop muziek erop
-E-reader met 2 GB opslag
-Fototoestel met 2 GB opslag

Toen ik net nog een paar bladzijden uit mijn LP aan het kopiëren was, dacht ik nog hoeveel jaar zal het duren dat we alle informatie van de LP staat op een smartphone staat en dat je via google maps automatisch naar je hostel van voorkeur wordt gestuurd?

Zal de Gb ooit nog de Kg verdringen in de rugzakwereld?

Ik wens iedereen fijne feestdagen toe en dat 2011 een ontdekking voor je mag zijn!

Frauke - 123 dagen 10 uur geleden

hey jullie twee,
het is inderdaad verbazingwekkend hoe dat in een paar jaar tijd veranderd is. en dan nog gekker dat de jeugd tegenwoordig het helemaal niet zo gek vind.
goede reid gewenst!

groetjes frauke

Ruth - 119 dagen 21 uur geleden

Zijn jullie al weg? Ik probeer steeds te bellen om veel plezier te wensen... dan doe ik dat bij deze: geniet er van en maak er iets ontzettend moois van!!!
xxxxx